Verbinding x3

De kiezer heeft de teerlingen op 9 juni geworpen, en wel op zo’n manier dat de formateurs quasi meteen aan het werk konden. De snelheid waarmee dat kon gebeuren is goed nieuws; alle partijen drukken de vaste wil uit dat ze willen veranderen. Er zijn daarbij een aantal gegevenheden die onontkoombaar zijn en meteen de contouren scheppen van de bewegingsruimte van de onderhandelaars: het budgettaire kader en de aanbevelingen vanuit Europa, de dwingende demografische evoluties en de brandende arbeidsmarkt, om de voornaamste elementen te noemen.

We zijn het er allemaal over eens dat we voor het behouden van een toegankelijke en kwaliteitsvolle gezondheidszorg zullen moeten proberen om samen een kwantumsprong te maken in de volgende legislatuur. Verbinding is daarbij voor mij een cruciaal woord. In de eerste plaats verbinding tussen beleidsdomeinen. De aandacht voor gezondheid en welzijn moet als een rode draad lopen doorheen de verschillende beleidsdomeinen. Op die manier kunnen we echt werk maken van een breed en actief preventiebeleid. Dan gaat het over bijvoorbeeld aandacht voor gezondheidsvaardigheden in het onderwijs, over een suikertaks, over een beperking van de reclame op ongezonde voeding, over aangepaste mobiliteit voor een ouder wordende bevolking… Met altijd extra aandacht voor de meest kwetsbaren. Ook huisvesting en ruimtelijke ordening zijn een krachtige hefboom om mensen langer zonder zorgen thuis te kunnen laten wonen. Aangepaste woningen, nabijheid creëren, het versterken van het sociaal weefsel, het ondersteunen van de informele zorg... Het zijn allemaal elementen die het beleidsdomein welzijn niet op zijn eentje kan realiseren.

Ten tweede is het broodnodig dat er meer verbinding komt tussen de bevoegdheidsniveaus. Er zijn de afgelopen jaren pagina’s volgeschreven over de jammerlijke versnippering van de bevoegdheden voor gezondheid en welzijn. Maar het is een gegevenheid waarmee we willens nillens de komende jaren toch voort moeten. De verschillende overheden moeten een kader uittekenen zodat Vlaams en federaal intensiever kunnen gaan samenwerken op basis van gedeelde gezondheidsdoelstellingen. Mét de lokale besturen als onmisbare partner.

En ten derde is er verbinding nodig tussen wij als zorgaanbieders. Tussen de eerste en de tweede lijn, tussen de sectoren onderling, tussen alle hokjes die in de loop der decennia zijn gegroeid. Willen we gaan naar een geïntegreerde zorg in een populatiegerichte benadering, dan zullen we mensen, middelen en posities moeten gaan delen. Als iedereen enkel veegt voor eigen deur en zijn eigen belangen verdedigt, raken we er niet. Verbinding moet de rode draad zijn voor de komende vijf jaar, en nog lang nadien. Ik wens u allen een fijne zomer!