Projecten Internationale Solidariteit: Tapori in Ecuador

“Wij zorgen ervoor dat jongeren met een lichte beperking niet tussen wal en schip vallen”

Zorgnet-Icuro stelt jaarlijks 50.000 euro ter beschikking van gezondheidszorgprojecten in de derde wereld. De komende twee jaar gaat die financiële steun naar drie projecten. Zij krijgen verspreid over twee jaar 33.200 euro. In de vorige editie van Zorgwijzer kon u lezen dat ze in het Congolese Bokonzi dat bedrag zullen gebruiken om de lokale gezondheidscentra verder uit te bouwen. Hier stellen we de Fundación Tapori Paladines de la Felicidad – kortweg Tapori – voor. Dat is een wijkgezondheidscentrum in Ecuador waar iedereen welkom is, maar waar een uitgebreid revalidatieluik ervoor zorgt dat kinderen en jongeren met een lichte verstandelijke beperking er de beste zorgen krijgen. Helaas is dat een doelgroep die al te vaak over het hoofd wordt gezien.

De bezieler van Tapori is Inge Debrouwere. De West-Vlaamse huisarts trok ruim 30 jaar geleden naar Ecuador, stapte er in het huwelijksbootje en vestigde zich in Pomasqui, een plaats enkele kilometers ten noorden van hoofdstad Quito. “Door de jaren heen heb ik Pomasqui zien veranderen. Quito wordt jaar na jaar groter en intussen loopt de verstedelijking al door tot bij ons. 30 jaar geleden was het hier landelijker. Je ziet hier echter zo goed als dagelijks mensen uit de landelijke gebieden naar de stad verhuizen om er hun boterham te verdienen.”

Grijze zone

Des te meer mensen er zijn, des te meer nood is er aan gezondheidszorg. Tapori is dan ook een uit de kluiten gewassen organisatie: “Er werken 24 mensen bij ons, wel niet allemaal voltijds. Voor kinderen en jongeren met een milde of matige verstandelijke beperking, die bovendien uit gezinnen komen met een heel laag inkomen, is Tapori zowat de enige mogelijke plaats waar ze zorg kunnen krijgen. Voor wie geen beperking heeft, is er gratis zorg en onderwijs. Hetzelfde geldt voor wie een ernstige beperking heeft. Wij zijn er voor kinderen en jongeren in de grijze zone. Vaak hebben zij geen duidelijke diagnose, of lijkt het alsof zij op het eerste gezicht geen beperking hebben. En voor hen is er geen aangepaste openbare zorg of onderwijs. In een ‘gewone school’ worden zij aanzien als luierik of deugniet.”

Geen terugbetaling door de mutualiteit

Debrouwere windt er geen doekjes om: “De financiële steun die we nu van Zorgnet-Icuro de komende twee jaar krijgen, komt voor ons uit de hemel gevallen. Je moet weten dat het budget van Tapori voor ruim de helft bestaat uit steun uit België. Zo is er nog altijd een goede band met mijn geboortestreek. De provincie West-Vlaanderen, de gemeente Wevelgem, scholen … stuk voor stuk doen zij financiële inspanningen voor Tapori. Een andere levensader voor ons is de samenwerking met AZ Voorkempen in Malle: het is dankzij dat ziekenhuis dat we bij Zorgnet-Icuro terechtkunnen. Wie ik ook niet onvermeld kan laten is John Nuyttens, de gewezen algemeen directeur van Psychiatrisch Centrum Sint-Hiëronymus in Sint-Niklaas. Door zijn tussenkomst ontvingen we onze eerste ondersteuning van Zorgnet-Icuro toen Tapori nog in de kinderschoenen stond.”

De andere (kleine) helft van de middelen komt uit Ecuador zelf. “Voor een consultatie bij ons betalen de mensen 10 dollar (ongeveer 9,2 euro), dat is gemiddeld de helft van wat een consultatie of opvang in een leefgroep of revalidatie ons echt kost. De volledige kostprijs betalen is echter onmogelijk, want in tegenstelling tot in België kunnen de Ecuadoranen niet rekenen op terugbetaling door het ziekenfonds. En geloof mij, het is niet zo dat onze medewerkers hoge lonen krijgen uitgekeerd. Verre van. De mensen werken hier uit overtuiging. Of de overheid bijspringt? We hebben een periode gehengeld naar subsidies én die ook effectief gekregen. Het resultaat was echter dat de administratieve druk om die subsidies aan te vragen en te rechtvaardigen zo hoog was dat we ervan afstapten en kostenefficiënter kunnen werken zonder.”

Aanklampende zorg

Debrouwere zit gebeiteld in Ecuador, maar houdt toch de ogen open voor de evoluties in de Belgische gezondheidszorg: “Dan lees ik bijvoorbeeld over ‘aanklampende zorg’ en dat is eigenlijk ook wat wij hier doen. Ook wij blijven mensen ondersteunen die anders uit de boot vallen: mensen die acute gezondheidsproblemen overleefden. Want je moet weten dat de acute zorg er ook hier zeker is op vooruitgegaan. Maar eenmaal een prematuur kindje of iemand die een zwaar ongeval overleefde uit het ziekenhuis ontslagen wordt, is er geen aandacht meer voor de chronische nazorg. Ook omdat de middelen er niet zijn. Wij maken het verschil voor die mensen. De steun van Zorgnet-Icuro zal ons helpen om hun medische diagnoses te stellen. Daardoor maken we hun problemen duidelijk en geven we hen de kans om waardig deel uit te maken van de maatschappij.”

Meer weten over Tapori? Surf dan naar vogelvanpapier.be.
Inge Debrouwere schrijft op de website driemaandelijks een uitgebreide nieuwsbrief over het reilen en zeilen in Pomasqui.

Tekst: Jens De Wulf