Ik ben mantelzorger.
Mijn moeder verblijft in Sint Vincentius in Zulte.
Ik ga ongeveer 35 uur per week bij mijn moeder.
Ik heb daar zelf ook gewerkt als verpleegkundige.
Ik hoor en zie wat er allemaal gebeurt en krijg ook
veel verhalen van personeel, maar ook van familie-
leden.
Wat me het meeste ergert is het verschil in rang en stand.
De zorgkundigen en verpleegkundigen moeten zich kreupel
werken (soms met 2 personen instaan voor de volledige zorg
van de mensen), terwijl het in de week krioelt van de ergo-
therapeuten,kinesisten en ander mooi volk die komen zeggen
hoe het moet; die heel de dag bezig zijn met zichzelf en
artikels uithangen waarop staat dat geen verkleinwoordjes
mogen gebruikt worden, maar zelf de hele dag niets anders
doen dan betuttelen en proberen opvoeden en boos zijn
wanneer een demente persoon iets niet doet zoals zij het
willen.
Daarnaast hebben ze zeer veel administratief werk en krijgen
ze aaneengeschakelde uren zodat ze over de middag weeral
met zichzelf en mekaar kunnen bezig zijn en stipt om 16 uur zit
hun zware dagtaak erop!
Ze moeten ook nooit weekendwerk doen en verdienen waar-
schijnlijk ook nog meer dan de "werkende meute".
Het is rustiger als ze er niet zijn!
De kosten om deze personen te betalen zijn niet evenredig met
hun werk.
En meestal hebben ze niet de juiste feeling om met demente
personen om te gaan.
Om kwart na 11 zijn de zorgkundigen nog altijd bezig terwijl de
mensen die denken dat ze belangrijker zijn, al moe zijn van zich te
vervelen en te commanderen en te reclameren.
Wij moeten ongeveer 2000 euro per maand betalen, maar bijna al het
geld wordt besteed aan sociaal assistenten en ergotherapeuten en directie
en klusjesmannen die " niets" doen; de hele dag naar een scherm kijken...
In corona kon plots iedereen helpen, maar alles is weer zoals ervoor en zelfs nog
veeeeeel erger!