Ziekenhuizen bouwen en verbouwen in Vlaanderen

Met de zesde staatshervorming werd Vlaanderen in 2014 volledig bevoegd voor de financiering van de infrastructuur van de ziekenhuizen. Vlaanderen ontwierp hiervoor een forfaitair financieringssysteem dat beantwoordde aan de Europese rekenregels, met het instandhoudings- en het strategisch forfait als belangrijkste pijlers.

Een grondige evaluatie was voor Zorgnet-Icuro aan de orde. Acht jaar na de overheveling van de bevoegdheden stellen we vast dat het financieringssysteem niet beantwoordt aan de noden van goede ziekenhuiszorg.

De beschikbare middelen zijn meer dan ontoereikend om voldoende te investeren in nieuwbouwziekenhuizen en de bestaande infrastructuur te onderhouden en aan te passen. De indexeringsmechanismen volgen het tempo van de inflatie niet, de stijgende bouwkosten worden niet in rekening genomen en de opgelegde normen nemen toe. Het lijkt jaar na jaar meer op een besparingsoperatie waarbij het investeringsniveau daalt. Dat leidt ertoe dat de ziekenhuisinfrastructuur in Vlaanderen snel veroudert.

Daarenboven wijzigt het concept van het ziekenhuis doorheen de tijd en dus ook de definitie van wat gepaste infrastructuur is. Hierbij denken we aan de groei van het dagziekenhuis, aan innovatie en technologische evoluties, maar ook aan duurzaamheid, energiezuinig bouwen en de ontwikkeling van een dynamisch
multifunctioneel gebouwenpark. De huidige parameters in het financieringsmodel werken vaak remmend en zijn aan actualisering toe.

Een werkgroep van Zorgnet-Icuro bracht de knelpunten van het huidige systeem in kaart, maakt in deze publicatie een heldere analyse en doet een aantal voorstellen voor aanpassing. We bieden concrete handvaten om een toekomstig infrastructuurbeleid uit te werken.